با اوقات تلخی نخوابید
این تفکر درستی است که از والدین خود فرا گرفتم و به این دلیل قدرشناس ایشان هستم. در طول زندگی ام، این فلسفه خانوادگی مانع از بزرگ شدن بسیاری از بحث ها، عصبانیت ها و احساسات منفی شبانه ای می شد که بی شک در صورت تداوم یافتن اثر آن تا روز بعد یا بیشتر ادامه می یافت. پیروی از این فلسفه گاهی نیز آنها را بطور کلی محو می کرد. با وجود آن حقیقت که همه خانواده ها مشکلات خود را دارند و مطالبی نیز برای دعوا وجود دارد، هیچ چیز ارزش آنرا ندارد که با اوقات تلخی بخوابید.
پیامد بکارگیری این روش صرف نظر از اینکه چه اتفاقی می افتد، چه کسی سرزنش می شود یا افراد خانواده چقدر ممکن است عصبانی شوند، ایجاد محدودیتی برای عصبانیت است. در واقع همه متفق القول هستند که پوزش و عذرخواهی کنند و آغازی مجدد داشته باشند. بی تردید اعمال این محدودیت هنگام خواب است.
قلب خود را بگشایید. وقتی تصمیم بگیرید که هیچگاه با اوقات تلخی آماده خواب نشوید، بی ضرر بودن رفتار خود و اعضای خانواده را مشاهده می نمایید. بدین ترتیب کانال های ارتباطی را باز گذاشته و به یاد خواهید داشت که افراد یک خانواده هستید و علیرغم تمام مشکلات و عدم توافق ها باز هم به یکدیگر عشق می ورزید، به یکدیگر احتیاج دارید و برای هم ارزش بسیاری قائل هستید. این طرز تفکر که عصبانی و دلخور به رختخواب رفتن هیچ خوب نیست یک روش تنظیم مجدد درونی است که خانواده را از استرس، دشمنی و تنفر حفظ می کند.
شاید بهتر باشد که اهمیت چنین سیاستی را در غیابش بشناسید. بدون وجود سیاست های خانوادگی نظیر این، بحث ها و عصبانیت ها پایان ندارند، هیچکس حد و مرز و قوانینی را ایجاد نمی کند که خانواده، شما را از عصبانیت های مداوم و غیر ضروری حفظ کند. بدون وجود چنین روشی، اعضای خانواده عصبانی می مانند و این حالت خود را توجیه می کنند.
این موضوع تضمین می کند که 99% مواقع صبح روز بعد با عشقی در قلب خود و این نگرش که" امروز روز جدیدی است" از خواب بیدار شوید. این روش را امتحان کنید. مطمئناً انجام آن کار آسانی نیست و احتمالاً همواره 100% از آن نتیجه نمی گیرید، اما به هرحال ارزش تلاش را دارد.
منیع: از کاه کوه نسازید – ترجمه: سهیلا رضوی سرخابی
تهیه و تنظیم: زهره پری نوش